ADENOZİNTRİFOSFAT (ATP)
Görevi: Hücrelerin tükettiği enerji çeşididir.
Yapısı: Adenin + Riboz + 3P
Azotlu 5 Karbonlu Fosfat
Baz Şeker Grubu
Özellikleri: Hücre içinde üretilir. Hücre zarından geçmediği için dışarı çıkamaz. Suda çözündüğü için depolanamaz.

ATP Üretim Yolları
1-Fotosentez: Işık enerjisi kullanılarak ATP üretir. (Fotofosforilasyon)
2-Kemosentez: İnorganik maddeleri yakarak ATP üretir. (Kemofosforilasyon)
3-Solunum: Organik maddeleri parçalayarak ATP üretir. (Oksidatiffosforilasyon)
4-Fermantasyon: Substrat düzeyinde fosforilasyon.

SOLUNUM ÇEŞİTLERİ
A-Hücre dışı solunum
B-Hücre içi solunum
a-Oksijenli solunum
b-Oksijensiz solunum

OKSİJENLİ SOLUNUM
Solunum;enerji verici besinlerin kimyasal bağlarında depolanmış enerjiden yararlanarak ATP sentezlenmesine denir. Eğer organik madde oksijen kullanılarak CO2 ve H2O’ya kadar parçalanırsa bu olaya oksijenli solunum denir. Kimyasal bağlardaki bu enerji, bağların açılmasıyla ortaya çıkarılır. Oksijenli solunum sonucunda 38 ATP’lik enerji üretilir.

Mitokondrisi olan bütün hücreler oksijenli solunum yapar. İnsanın alyuvarları hariç bütün hücrelerinde mitokondri olduğuna göre, bütün hücrelerimizde oksijenli solunum yapılır diyebiliriz. Her canlı, her hücresinde, her an oksijenli solunum yapar. (Bakteri ve mavi – yeşil algler dışında ) Bitkiler de öteki canlılar gibi hücrelerinde her an oksijenli solunum yapar. Yani gündüz fotosentez, gece solunum yaptığı düşüncesi yanlıştır. Çünkü solunum hem gece, hem gündüz yapılır.

Tüm bunlardan da anlayacağımız gibi fotosentez sonucu oluşan besin ve oksijen solunumda kullanılarak karbon dioksit ve suya dönüştürülür. Bunlar da tekrar fotosentezde kullanılır. Kireç suyu kullanılarak ortamda karbondioksit olup olmadığı, solunum yapılıp yapılmadığı, oksijen kullanılıp kullanılmadığı anlaşılabilir.

OKSİJENSİZ SOLUNUM (FERMANTASYON)
Karbonhidratlardan, oksijen kullanılmadan ATP sentezlenmesidir. Fermantasyonda, karbonhidratlardan glikoz kullanılır. Eğer kullanılacak madde sakkaroz gibi bir disakkarit ise veya nişasta gibi bir polisakkarit ise, önce sindirilerek yapı taşı olan momosakkaritlere parçalanır. Oluşan fruktoz yady galaktoz gibi momosakkarit ise glikoza dönüştürülüp kullanılır. Fermantasyon tüm canlılar tarafından kullanılır. Üstelik büyük bir bölümü, bütün canlılarda aynı biçimde yapılır. Ancak daha sonraki evreler farklı olduğundan farklı son ürünler oluşur.

İNSAN VE HAYVANLARIN ÇİZGİLİ KASLARINDA YAPILAN FERMANTASYONUN SAN ÜRÜNÜ ‘LAKTİK ASİT’TİR.

SİRKE BAKTERİSİNİN FERMANTASYONUNUN SONUCU ‘SİRKE ASİDİ’.

BİRA MAYASININ FERMANTASYON ÜRÜNÜ İSE ‘ETİL ALKOL’DÜR.

FOTOSENTEZ

Bitkiler besin yaparken havadan karbon dioksit alırlar ve oksijen verirler. Yapraklara yeşil rengi veren klorofil maddesi güneş enerjisini kullanarak karbon dioksit ve suyu oksijen ve basit şekerler dönüştürür. Basit şekerler bitki için gerekli besinlere değişirler, açığa çıkan oksijen ise havaya verilir. Bu besin yapımı işi fotosentez adını alır.

Bitkiler, hayvanların tersine, besin aramaya gerek duymaz, besinlerini kendilerini üretirler. Beslenmenin yolu, bitkiye özgün yeşil rengi veren “klorofil” denilen yeşil boyar maddeden geçer. Bitki, klorofil aracılığıyla, güneş enerjisini kimyasal enerjiye dönüştürür:bu kimyasal enerji de genellikle nişasta biçiminde saklanır ve gelişmek, büyümek için yakıt olarak kullanılır. Işık enerjisiyle, karbon dioksit ve su, zengin enerjili bir besin olan glikoza dönüşür. Yani fotosentez (ışıl bireşim), ısı ve ışıkla gerçekleşir.

Bitki yapraklarını oluşturan hücrelerin içinde, kloroplast” denilen, çok küçük yapılar vardır. Her hücrede kloroplast sayısı yüzden fazladır. Kloroplastların içindeki yeşil renkli boyarmadde klorofil , ışık yakalar. Kloroplastlar, güneş ışınlarını panel gibi toplayıp, kolektör gibi enerjiye dönüştürerek, besin üretirler.

Bitkiler de insanlar ve hayvanlar gibi yaşamak ve büyümek için havadan gazları, topraktan su ve tuzları, ve güneş ışığının enerjisini kullanırlar.

Bazı bitkiler besinlerini yapamazlar, başka bitki ya da hayvanlardan elde ederler. Diğer canlıların besinlerini alan bu bitkilere asalak denir. Bazı bitkiler de ölü hayvan ve bitkilerin üzerinde yaşarlar, bunlar çürükçül bitkilerdir. Bazen iki cins bitki birbirlerine zarar vermeden bir arada yaşarlar. Bu birliğe, ortakyaşama denir.

Bitkilerin bir grubunun beslenmesi çok ilginçtir. Etçil bitkiler de besin yapmak için gerekli bütün hammaddeler bulunmaz. Bunlar, böcekleri yakalayıp sindirerek kendilerinde eksik olan azotu sağlarlar.

Yapraklar bitkinin besin oluşturan organlardır. Çeşitli hammaddeler burada besinlere dönüştürülürler.
Yaprak damarları iletim borularıdır. Yaprakta oluşan besinleri götürür ve yaprağa bol su getirirler. Bu suyun bir kısmı besin yapımında (fotosentez) kullanılır, çoğu da terlemeyle havaya verilir.

Yaprakların birçok yararları vardır. Birçok hayvanlar, yaprakları yer. İnsanlar da yapraklardan çeşitli şekillerde yararlanırlar.

Fotosentez kısaca yeşil bitkilerin besinlerini yapma işlemidir.

6H2O +6CO2 +IŞIK --> C6H12O6 + 6O2